Pierwsze informacje dotyczące zespołu budynków młyna Dahlmanna i przyległych terenów sięgają okresu XV w. W tym okresie ziemie przy rzece Wełnie stanowiły odrębną wieś –„Słonawy”, nazwa pochodzi od słonych źródeł występujących nad Wartą. Wieś wraz z młynem wodnym należała do Wójtów Obornik. Pod koniec XV w. teren osady włączono do miasta, w XVII w. murowany młyn należał do Starostwa Obornik a na początku XIX w. przejęty przez władze pruskie trafił w ręce niemieckich rodzin Busów i Dittmarów. W drugiej połowie XIX w. właścicielem terenu wraz z młynem została rodzina Dahlmannów, która w 1884-1908 r. zbudowała nowy młyn zbożowy na fundamentach starego.

Tym samym powstały ,,Slonawymohle” stał się dużym zakładem przetwórczym regionu. Dyrektorem zarządzającym młyna należącego do Spółki Jawnej Wilhelmina i dr Karl Dahlmann, był Eduard Dahlmann. Ostatnim przedwojennym właścicielem młyna i terenów przyległych-ziem uprawnych i lasów, był Klaus Dahlmann z żoną Wandą Dahlmann oraz córką Barbarą Dahlmann. Klaus Dahlmann zmarł w Obornikach na początku września 1939r.  W latach 1945-46 majątek Dahlmannów został przejęty przez skarb państwa polskiego. Ziemie zostały podzielone na działki pod zabudowę, lasy oddane pod zarząd Nadleśnictwa Państwowego w Obornikach, drogi i ulice, część rzeki Wełny oraz kanał doprowadzający wodę do młyna- dawniej prywatne, przeszły pod zarząd miasta Obornik. Kompleks budynków młyna przeszedł pod zarząd Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Przemysłu Zbożowo – Młynarskiego PZZ w Poznaniu – Zakłady Zbożowo Młynarskie w  Szamotułach, Młyn nr 4 w Obornikach Wlkp.